Nereden başlayacağım, bilmiyorum...Tek bildiğim yazmak istiyorum... Düşüncelerimi yazıya döktüğümde,beynimi yiyen  olumsuz  fikirlerimden   arınıyorum  ve de özellikle seyahat,tırmanış anılarımı , pozitif düşüncelerimi , kendimce anlatımlarımlarımla  paylaşmak iyi geliyor bana...
Ve blog'umu ihmal ettiğimi biliyorum...

Rock trip

İçimizi ısıtan güneşli günlerden herhangi biri, bizler ona 31 ekim 2012 ve çarşamba diyoruz.İşte o gün öğlene doğru Metin (Yılmaz)'in arabası ile Kadirs'ten (Olympos)  Özgür (Taşkın) ve beni alması ile bu yılın bahar aylarından itibaren Metin ile planladığımız tura başladık.
Demre'de yemek,Finike'de çay molasından sonra Kaş tabiki Kaş kamping....
Akşam turlanan çarşı daha doğrusu cam satan dükkan (ama ne cam her bir parça ayrı , orjinal yani tamamen el yapımı, çok ince ayrıntılar ayrıntılar.İsveç'ten bir muhteremin eserleri imiş) da geçen bol zamandan sonra Kaş team ile sohbet buluşması koca bir partiye dönüyor,denizi yukarıdan gören yürüyüş yolunun kenarındaki piknik masasında oturacak yer kalmıyor insanlar artık ayakta...Sinan,shirly,deniz,sevcan,çağlar,seçkin ve diğer arkadaşlar...
Ve turumuzun ilk tırmanış günü 1 Kasım Kaputaş.Bisiklet turum kapsamında Shirly ile tırmanma şansı bulduğum Kaputaş'ta bu kez şenlik gibi bir ortamda tırmandık.Daha önce deneyip tırmanamadığım 'Kaputaş 6b+' ın ortalarına yaklaştığım bir yerde ipi çekip ağzımda tutuyor ikinci kez ipi çekme sırasında düşüyorum,düşüyorum ve havada askıda kalıyorum.Aşağı bakınca kimsede bir şey olmadığını görünp rahatlayınca  'indir' diyorum.Daha önce ayak olarak bolca kullanımdan siyahlaşmış tufa benim sol ayağımı kullanmam sırasında ömrünü tamamlayıp kopuyor, neyseki aşagıdaki iki emniyetçiye de bir şey olmadı.Daha sonra Uzun çarşı 6c/6c+ onsiht R.P. ve yeni bir rota bence 6b+ onsiht tırmanıp kaybettiğim morale tekrar kavuştum.Kaputaş' ı ise ancak ertesi günü tırmanabildim.
Üçümüzde ekmeklerimizi yemiş olmanın keyfi ile yol alıyoruz Kaş'tan Faralya'ya doğru. Ancak katılmadığım uzun çarşı esnafının sezon sonu partisinin videolarını izleyince ah çekip bir dahakine diyorum.
Ve ani bir kararla yolu kısaltıp 'Gay' köyüne yedi burunlara yöneliyoruz ve light house. Görsel zenginlik karşısında nutkum tutuluyor,akıllara zarar sakinlik dinginlik. Denizi koy koy 400-500 m yukarıdan izlemek, kuş uçmaz kervan geçmez bir yere konuşlanan light house'un taş ve ağaçtan görünümü ve de hikayesi inanılır gibi değil.
Sabah kahvesine uğradığımız 'Alamut Şengül/Şerafettin' mekan ise ayrı bir hava ayrı bir güzellik alınan stablize yollar derken gerçek güzellik Faralya'daki rotalar ve faralya.
Sadece moon walking 6a+ ve butterfly valley 5c+  tırmanabildiğimiz rotalar. Sex bomb 7a  otura otura istasyon görebiliyoruz ve de ikinci gün sex bomb için ısınmayı tamamlama niyeti ile girdiğimiz Nuclear Assoult 6b den tokatı yiyor ve tası tasağı topluyoruz... Ne rotalar ama emeğe saygı,büyüyüp gelişip tekrarına diyoruz...
Ve sıcak insanlar diyarı Göcek;Feride,ailesi,Rıchard...Destek konfor super ama tırmanısta hüsrana devam.kolay rotalardan sonra sinan'ın iki ip rotasında alt tarafı çürüklük nedeniyle zorla tırmanıyoruz 6c oldugu soylenen üst tarafına metin de ben de kalkamıyor ve toplanıyoruz.neyseki diğer bölgede güzel kısa bir 8- yi oturarak tırmanıyoruz.
Ve yağmurlu günler Bafa,gece ve öğlene kadar yağan yağmurdan sonra bir kaya bloğunda ürettiğimiz iki rota ile eğleniyoruz.
Akşamın karanlığında güçlükle bulduğumuz Kelkayalar (Denizli)...Ev yapımı şarap, ev yapımı peynir,biten ev yapımı yoğurt ama köy bisküvisi ile tamamlanan alışveriş.   Hava   soğuk öyle böyle değil kış sanki,yağmurda çiseliyor ve Yakup'un mescidinde üflenen ev yapımı şarap ile kafa güzelmi güzel...Ama gerçek güzellik yine sabahla beraber rotalarda.Başlanan tırmanışa Mustafa (Çetinkaya) 'ların gelmesi ile daha eğlenceli bir hal alıyor.Delikler,cepler,monolar ama neredeyse tüm rotalarda bir kilit mevcut.Mustafa'nın önerisi ile sol elimle yalandan tutulan iki parmak ile geçilen Müfredat 7- rotasının kilidi ve titreyen bacaklarım.Kelkayalar da ekmeği metin yiyor eline sağlık arkadaşım.Denizli team elinize sağlık  rotalar oldukça kaliteli.Daha sıcak ve dinlenik iken tekrar ziyarete gelmeği diliyorum ...
Ve nihayet 11 Kasım , sabah ayrılan Özgür'den sonra öğleden sonra metin ile  dağları aşarak yeni seyehat planları ile Olympos'a dönüyoruz... 

erzurum-adana 2

sabah (24 ağustos) fit bir şekilde uyanıp 06.12 de hareket ediyoruz.sürgü'den sonra 1500 m lik geçiti nasıl aştığımı anlamadan 12.35 te 78.50 km ile gölbaşı'na ulaşıp küçük bir otele yerleşiyorum.
sıcak bir geceden sonra 06.01 de gölbaşı'ndan ayrılıyoruz, güzel yolları kat ederek pazarcık,narlı derken 110.87 km ile türkoğlu'na ulaşıyoruz.artık hava sıcaklığını daha fazla hissediyorum.bütün gece vantilatör çalıştı ve sabah 8 den itibaren hava gerçek ısınıyor.dün,bugün sıcaklık mevsim normallerinin üzerinde ve yarın da sıcak olacakmış.
böyle bir ortamda 26 ağustos sabahı 06.12 de türkoğlundan ayrılıyoruz.nurdağı,fevzipaşa,islahiye derken suriyelilerin kampının önünden geçerek 13.30 da 85.55 km ile hassa'ya ulaşıyoruz.hassa öğretmen evinin dolu olması ve de başka bir otelin olmaması nedeniyle belediyenin çay bahçesinde kampım için emniyetten izin alıyorum.çay bahçesinde 10-25 yaş arası bir çok genç ile bolca sohbet ediyorum.akşamki sohbetin uzaması sonucu sabah çok çabuk oluverdi. ve 06.01 de yoldayız.sabah güzel yol alıp 4 h te 60 km yi katediyorum ama sonra tam cepheden esen rüzğar başlayınca 28 km yi ancak 3,5 h de alabiliyorum. böyle bir ortamda  13.30 da antakya'dayım. duygu ş.ile asi nehri üzerindeki köprüde buluşup 'belkısev pansiyon' a gidip belkıs hn kızı rana hn ile tanışıyor odama yerleşiyorum.duygu tarafından özel indirimli oda ücretimi ödediğim rana hn ; bu fiatı ancak annem çok çok özel kişilere yaptığını ifade ediyor.sağolasın belkıs hn ve tabiki duygu.belkıs ev eski bir antakya evinden pansiyona dönüştürülmüş; nefis bir yaşam alanı oluşturan avlulu ve avlusunda köpek ve kedileri olan doğal ve şirin bir mekan.bunun üzerine rana hn ın güler yüzlü hoş sohbeti mekanı daha da özel kılıyor.
antakya müzesini görebilmek adına alarmı kurmadan yatıp sabah 28 ağustos 7 gibi güzel uyumuş bir şekilde uyanıp iyi bir kahvaltı,sohbet sonrada belkısev den vedalaşıp ayrıldım.müzeyi ziyaretten sonra oldukça rüzğarlı bir ortamda 10.30 da samandağ'ın yolunu tutuyoruz.yolda jandarmanın dur uyarısı ile duruyorum önce iki asker sonrada bol kazıklı bir astsubayın sorgusu : nerelisin-adanalıyım. adanadan buraya bisikletlemi geldin-hayır buradan adanaya gideceğim. nasıl yani-buraya hassa kırıkhan üzerinden geldim. bununla mı(bisikletimi işaret ediyor)-evet ,hatta akdeniz,ege,karadeniz ve erzurumdan beri geliyorum.şaşırmış bir durumda dudak bükerek pekte küçükmüş(bisikletimi gösteriyor) yolun açık olsun....diyor. ve yola devam edip 13.30 da 35.24 km ile çevlik-samandağ'dayız.hayal pansiyonun ancak klimasız odasını kiralıyabiliyorum sıcak ama çok sıcak.fakat benjamin pansiyonda içtiğim kahvenin tadını unatamıyorum.işte bu tür kahvelerin 40 yıl hatırı olsa gerek...biraz dinlenme ve akşam serinliğinde anadolu'nun en güney (benim için) noktası titus tüneli (insanoğlunun yapmış olduğu ilk tünel-yanılmıyorsam) ni ziyaret ediyorum.yaklaşık 4 km uzunluüunda ve kireç taşı kırılarak oluşturulmuş.inanılmaz emekler harcanarak yapılmış bir tünel...ve tüneli takip ederek kaya mezarları da çok görkemli yapılardı.
bir günde çevlikte rest  verek 30 ağustos sabahı 05.50 de kale köyüne doğru hareket ettik.yol 15 km asfaltla gidildikten sonra 12.5 km de stablize olarak ama denizin kenarından güzel manzaralarla devam ediyor.kale köyüne gelindiğinde tekrar asfalt başlıyor ve sonra güzel bir rampa ile tahminen 300 m irtifa katediliyor. ve de sonra arsuz ve iskenderun.bu kez iskenderun migros önünde derya ve eşi ile buluşup kahve eşliğinde sıcak sohbet ediyoruz.ve sonra yola devam edip 17.15 te 123.46 km ile dörtyol öğretmen evindeyim.
çağlar ç.nın akşam gelmesi ile öğretmen evinde bol dedikodulu güzel sohbetin ardından geç bir saatte yatabildik.
ve 31 ağustos erkenden kalkıp 06.02 de yola koyulduk, artık son gün ve bir partnerim var artık .mükemmel.sabah hava serin ,trafik rahat ve çağlar ile konuşarak keyfle pedal çeviriyoruz. erzin ve botaş sapağından dönüyoruz.serbest bölge derken çağların ön lastiğine batan iki diken patlağa neden oluyor.bir ağaç gölgesine kendimizi dar atarak iç lastiği değiştiriyor çağlar.ve yola devam edip ceyhan şehir merkezine girip anavarza-ceyhan sapağını öğrenip devam ediyoruz.ama o da ne ...yılan kaleyi görüyorum ve son 50 km de yanlış yolda olduğumuzu anlıyorum.en eski adana - ceyhan yolu.ama geri dönmeyip yola devam edip misis'ten E5 e bağlanıyoruz.yolu biraz uzatmış olsakta misis te içilen ayranın üzerimizde etkisi çok çok pozitif o andan sonra koşarak,coşarak hızla pedal çeviriyoruz ve merkez caminin önünden geçerek fuzuli cd ve toros cd nin girişinde dostum serdar k.n ile balkondan selamlaşarak 16.35 te 119 km yol ile kazım büfeye ulaşıyoruz.sevgili kızım öyküm,özüm sigorta team (nazan hn,sinem ve suna hn)tarafından karşılanıyoruz.turun sağlimen tamamlanmasını muzlu süt içerek kutluyoruz...
evet tur bitmiş anlamam günlerimi alıyor.ben ve paşam istirahatteyiz artık.                                                     9 mart sabahı planlarımın büyük bölümünü beynimde gizli bırakıp antalya bölümünü dışa vurmuş bir durumda nereye kadar nasıl gideceğimi bilemeden çevirmeye başlanan pedal ile 31 ağustos günü çevrilen pedalın çapı aynı olsa da içimdeki yaşanmışlıklar,keyf,coşku....ruhsal yapıdan pedalın çaplarını çok farklı kılıyor...
tırmanılan bir çok spor rota,kaçkar dağı,anadolunun en noktaları (karaburun,sinop tarihi hapishane, ani harebeleri,titus tüneli) yanında anadoluyu çevreleyen akdenizin tamamı,ege ve karadenizin tahminen yüzde 90 nı,23 şehrin ve 100 üzerinde ilçe topraklarından geçerek alınan 6140 km (5250 km bisiklet,890 km otomobil) yol ve yaklaşık altı aylık bir zaman dilimi.......
kızlarım ,dostlarım , eski ve yeni arkadaşlarımla yapılan uzun-kısa sohbetler , beğenilen fotolar , alınan selamlar , dostların sıcak kucakları ve güleryüzleri projeyi tamamlayabilmeme en büyük katkı oldu geri kalanı ise şansım....seyehat boyunca dostlarım-şansım ve hızır daima yanımda oldu...iyi ki varsınız...
dostlarımla içten sıcak sohbetlerimizin her ortamda daim olması dileklerimle...
                                                 'sevgi benim her şeyim'...

erzurum-adana 1

Yaşama hehüz merhaba diyen torunum kemal can ve tazecik anne kızım ceren ayşe ve diğer kızım öyküm ile kısa birliktelikten sonra paşamı bıraktığım erzurum'a otobüs ile tekrar geliyorum.öğretmen evine giderken ayaklarım 27 yıl önceki izlerini takip ederek kimyaevi müd.önüne,bugünkü polis evi ozamanki orduevinin önüne,taş ambarlara, ve o yıllardaki (1985-86) asker arkadaşlarımı düşünerek cumhuriyet cd.de yürüyorum. ve de yemek zamanı  biraz aranarak ta olsa ASPAVA'yı bulup o yıllardaki gibi trabzonumu sipariş ediyorum..
13 ağustos pazartesi günü erzurum öğretmen evinden 07.18 te hareket ediyor ve rahat bir yoldan sonra 10.30 da 56.10 km ile aşkale'deyim.aşkale belediyesinin piknik alanına izin alarak kampımı kuruyorum.
sabah kampımı toplayıp 05.44 te hareket ettik,9 km lik bir rampadan sonra akarak 65 km yol ile kargın'a ulaşıyorum.bu kez kampımı bir benzin istasyonu-lokantanın bahçesine kuruyorum.dizi fazla zorlamadan gidiyoruz bakalım.
sabah (15 ağustos) erken kalkıp 05.38 te pedal çeviriyorum, ilk 3 km içirisinde iki adet lokanta gördükten sonra hiçbir yaşam belirtisi olmadan sadece bir iki şantiye binası ve zayıf bir araç trafiği görerek karasu deresini takip ederek 43 km sonra pülümür kavşağına sonra bir 10 km daha devam ederek bir lokanta görüyorum ve yola devam edip erzincan'a 10 km kala adana'ya gitmekte olan özgür t.ile buluşup sohbet ve kahvaltı yapıyoruz.ve de 12.12 de 83.22 km ile erzincan öğretmen evine yerleşiyorum.
yusufeli ve erzurum'da iki hafta istirahat eden paşamın zincirlerinde biraz paslanma var bu nedenle geç kalkma ma rağmen  bisiklet tamircilerinin açılmasını bekleyip zincirleri yağlatıp sonrada şehirden çıkarak kemah yolunu tutuyoruz.fırat,karayolu ve demiryolu hep beraber aşağı doğru akıyoruz,yol oldukça keyifli. alp köyünün güneyinde aradan kendini gösteren munzur dağı (sonradan munzur olduğunu öğreniyorum) na baka baka güzel yol alıp 12.40 ta 57.82 km ile fıratın kenarına konuşlanmış kemah'a geliyor ve öğretmen evine yerleşiyorum.
sabah (17 ağustos) toplanıp 05.57 de kemah öğretmen evinden hareket ediyoruz.şehirden çıkıp anayola bağlandığımız anda rampa başlıyor ve 9 km sürüyor sonra da bolca in ve çık tan sonra tekar in ve çık.ve daha sonra 12 km lik bir rampa tırmanarak 1600 m lik geçiti aşıyoruz ama bu rampa bir dere yatağı sıcak ve sonsuz.iki adet insansız köy görüp çok az aracın geçtiği yolları kat ederek kemah'tan iliç'e 13.15 te 72.21 km ile ulaşıyoruz.ve tabiki bugün dizim oldukça ağrıdı.
dün gündüz iki saat uyumama ve akşam 8 de yatmama rağmen kalkamadım ancak daha sonra toparlanıp 05.57 de hareket ettik.dün farklı bir kaç kişiden sorguladığım yoldan ilerliyorum ama ne tabela nede soracak bir insan var.fırat sağımda ve çok kötü bir yoldan gidiyorum.şimdiye dek ilçeler arası bu kadar kötü bir yol görmemiştim.10 km oldu halen kötü yolda devam ediyorum,sıkıntılanıyorum.acaba yanlış yoldamıyım? neyse uzakta bir köprü ve yeni bir yol görüyorum ve 13.km de bu yola bağlanıyor kemaliye tabelasını görüp rahat bir nefes alıyorum.ama bu kez de rampanın dikliğinden bolca yürüyorum.ve 15 km süren rampa sonunda 1500 m lik bir geçidi aşıp sonra güzelce aşağı akıyorum.ve kemaliye.kanyonu görünce salyalarım akıyor sonrada doğan p.un anlattığı kamp alanını görüp devam ediyorum ve fıratın kenarındaki bülbül deresinin mesire alanına kampımı kuruyorum.bir süre dinlendikten sonra taş yola gidip karanlık kanyonda pedal çeviriyorum,müthiş kaya blokları ,tüneller ve fırat oldukça etkileyici ve de eski ve yeni bir çok kapıdaki işlemeli kapı tokmaklarını izliyorum.bayramın ilk günü eğin'de dinlenerek geçiriyorum.daha doğrusu fıratın serin sularında tüm ağrılarımı alıp götürsün dileklerimle ayaklarımı yıkıyorum.ve fıratın kenarında bir derenin üzerinde işaretli eski bir köprü ve yol görüp ipek yolu olduğunu düşünüyorum ve ve hafif küçük adımlarla burayı kat ediyorum.
sabah (20 ağustos) tel.un alarmı ile 'ne işim var burada' diyerek uyanıyorum.sonra toparlanıp 06.12 de bülbül deresinden hareket ediyoruz.fıratın kenarından kıvrıla kıvrıla yükseliyoruz ve rampa 10 km sürüyor sonra da in ve çıklar.ve rampadan sonra dutluca geçidine ulaşıp ve tam dağın başında tabiri ile dağın başında bir pastahane.(simit,çay,pasta,dondurma,tatlı...bildiğin pastahane) ve tabiki mola veriyorum.sahibi fikret bey kışın yolun karşısındaki (30 m.uzaklıktaki) evine üç ay gidemeyip pastahanede yaşadığını anlatıyor. ve sonra yola devam edip 58.97 km ile 13.30 da de arapgir'e ulaşıyorum.iki gece kalmayı planladığım arapgirde tek seçeneğim üç yıldızlı otelde pazarlık sonucu ancak bir gece konaklıyabiliyorum.
sabah toplanıp 06.02 de şehrin içerisinden yürüyerek hareket ettik,rampalar,in ve çıklar dan sonra platoyu kat edip ve sonra da iniş,iniş...tur kapsamında en yüksek hızıma (63 km/h) ulaşıyorum ve de 98.61 km ile 14.30 da boğaziçi dinlenme tesisleri(durucasu-yazıhan) ne ulaşıp kampımı kuruyorum.
sabah (22 ağustos) kötü uyumuş bir durumda 06.12 de hareket ediyoruz.sabahtan itibaren pedalı zor çeviriyorum,bacaklarım,popom bitik bir durumda  neredeyse sürünerek 74.67 km ile 13.30 da doğanşehir'e ulaşıyor önce bir eczaneye uğrayıp ağrı kesici alıyorum sonrada öğretmen evi.duş alıp dinleniyorum.tur boyunca genel yorgunluğumun,dizlerimin bu kadar bitik olduğu iki gün daha anımsıyorum.doğanşehir de bir rest verip biraz daha dinleniyorum...

'mutluluğu uzaklarda arama'...(musTAFA k.)
---------------------------------------------
  

ROAD OF PEYAMİ @ 5250 KM

09/03/2012 - 31/08/2012

Sarıkamış'ta Özgür T.ın konforu ile temizlenmiş ve dinlemiş bir durumda 27 temmuz 06.10 da pedala çıkıyorum.Karakurt'a kadar yaklaşık 30 km pedal basmadan ulaşıyorum., sonra horasan ve de 13.00 da 107.18 km ile köprüköy öğretmen evine ulaşıyorum. Klasik sol dizimin ağrısına birde sol kasığımın ağrısı ekleniyor.
Köprüköy'den 05.44 de erzurum'a doğru hareket ediyoruz.uzun dik olmayan rampalarla hep pedal çevirerek 55 km sonra erzurum'a ulaşıyoruz. 6 km lik dik bir inişten sonra erzurum'un şehir merkezine girmeden yönümü tortum'a çeviriyorum. ve yine uzun yatık pampalar devam ediyor.son 7-8 km dim dik aşagı inerek saat 14.40 da 108.51 km yol alarak tortum öğretmen evine ulaşıyoruz.sol dizim iyi değil ve sol kasık kötü. sağlık ve yağmur nedeniyle tortum'da bir gün dinleniyorum.
30 temmuz sabahı 05.44 te tortum öğretmen evinden ayrılıyoruz.artık hiç pedal çevirmeden ilerliyorum. ama hava soğuk (-içlik,tişört ve polar giyiyorum). çok az bir rampa çıkarak tortum şelalesine ulaşıyor ve yoldan yaklaşık 200 m içerde olan şelaleyi geziyorum.çay içemeden ayrılıyoruz , ramazan nedeniyle her yer kapalı. ve tekrar hiç pedala çıkmadan yusufeli sapağına kadar akıyorum. son 9 km lik yolu pedala basarak ve sıcaktan yanarak 11.38 de 95.69 km yol ile yusufeli öğretmen evine ulaşıyorum.bisikleti ve bir çantayı öğretmen evine emanete bırakarak minibüs ile 55 km yol kat ederek olgunlar'a varıyorum.yolda ciddi yağmura yakalanıyoruz ama minibüsteyim bir kez daha yırtıyorum yağmurdan.ve dilberdüzü'ne eyüpve hüseyin (3-4 gün birlikte zaman geçirdiğim 93 doğumlu gençler) ile beraber yürüyoruz.2 h 30' yürüdükten sonra güneş batmış ay (neredeyse dolunay) doğmuş bir durumda dilberdüzüne ulaşamadan çadırı kurup yatıyoruz.                                                                                                                                                  ve sabah 5 dk lık bir yürüyüşle dilberdüzüne murat s.e kavuşuyoruz.dostun sıcak yüzü ne güzel sarılıyoruz. onur korkmaz'ın murat s.in tel na çektiği msj dan kızım ceren'in doğum yaptığını öğreniyorum ve hoşgeldin kemalcan diyorum 31 temmuz.
gece sürekli yağan yağmur nedeniyle geç bir şekilde kalkıp yamaçlar bulutlarla kaplı olmasına rağmen 07.30 da eyüp ve hüseyin ile beraber kaçkar'a doğru yürüyüşe başlıyoruz. zirvenin hemen altında günlerdir çekmeyen telefonum çalıyor ve fatma v. torunum ve benim doğumlarımızı kutluyor,sağolasın.                        
bu gün 1 ağustos benim doğum günüm ve kaçkar dağın de  (3932 m) zirvesindeyiz. zirveden ayder tarafına bakıyorum; her taraf sislerle kaplı hiçbirşey seçilemiyor.bizim bulunduğumuz dağın güney yüzün de  ise bulutlar çok hızlı hareket ediyorlar.bir bakıyorsun karşı sırtlar sisler içerisinde kalmış her yer bembeyez, bazende vadilerden sisler üzerimize üzerimize geliyorlar sanki bulutlara dokunuyoruz.                                                            tebrik ve fotolardan sonra sol dizimin ve sağ ayak bileğimin ağrıları ile dolular ve yağmur eşliğinde 8 h de kampa ulaşıyoruz. gece şiddetli yağan yağmur sonucu çadırım çok su alıyor.matımın etrafını kirli,temiz çamaşrlarla besleyerek sabahı ediyorum.
sabah 2 ağustos parlayan güneşin etkisi ile herşeyi kurutuyor  ve kahvaltı sonrası dilberdüzünden murat s., gökdeniz ve kampın maskotu baran ile vedalaşarak ayrılıyorum.3h lik yürüyüş ile yaylalar köyüne ulaşıyor ve bir gece konaklıyorum çamyuva pansiyonda.
sabah 3 agustos önce yusufeli sonrada erzuruma araçlarla ulaşıyorum.

Evet akşam 11 gibi Özgür T.ile öğretmen evinde buluşuyoruz.böylece seyehatımın bu bölümünü bana eşlik eden Özgür'ün aracı ile yapıyorum, yani bisikleti arabaya bindiriyorum.
Sabah 21 temmuz doğruca sarp (gürcistan) sınır kapısına gidiyoruz.aaa ne güzel sırada kımse yok diyor özgür ama bana geçmem için izin vermiyorlar çünkü benim sadece ehliyetim var, nüfüs cüzdanım ya da pasaportum yok.böylece planları zorunluluktan revize ediyoruz ve hemen borçka üzerinden maçahel'e yola çıkıyoruz. yolumuzun üzerindeki karagöle uğrayıp gölün etrafını turluyoruz.çevrede herşey yeşil toprak görükmüyor ve bir de göl okadar. ve sonra maçahel (gürcistan'ın gözetleme kulesini görerek sınır hattını tahmin ediyoruz) 'e ulaşıyoruz.Tema konuk evinin kişi başı 85 tl olduğunu öğrenince hemen yan tarafa çadırı kuruyoruz. iftar vakti koca bir sini de meyvesinden tatlısına kadar ikram edilen yemekten çok az yiyebiliyoruz. çünkü biz daha önce dere kenarında sucuğumuzu pişirmiş biramızı içmiştik.                                                                            sabah 22 temmuz aracınızın çıkamaz dedikleri bozuk yollardan geçerek maral şelalesine gidiyoruz. Maçahel'deki 1855 yılında yapıldığı yazılı olan ağaçtan cami, doğası,ağaçları, çok dik yerlerdeki bahçeleri ve çok etkileyici kışın donan maral şelalesi aklımda kalanlar...                                                                         ve yola devam ederek önce artvin sonrada şavşat'a ulaşıyoruz. şavşat'tan da sahara milli parkındaki kara göle gidiyoruz.akşam üzeri ulaştığımı göl ne göl aman allahım.büyülüyor adeta bizi, büyük ağaçlar orman, açıklık, ferahlık yaklaşık 2500 m rakımdaki tertemiz ,nemsiz dingin muhteşem havası çok etkileniyoruz. biralarımzı yudumlarken bu eşsiz ortamın her karesini beynimize kazıyoruz ve bolcada foto alıyoruz. çadırımızda gecelediğimiz karagölde sabah kahvaltımızı yaptıktan sonra Ani'ye doğru ayrılıyoruz.
Ardahan,kars derken Ani ( girişteki yazıları okuyunca ,buranın tarihi MÖ 5000 yılından başladığı yani 7000 yıllık bir geçmişi olduğunu anlıyoruz.ve tarih kitaplarında okuduğum devletlerin neredeyse tamamı burada bir süre hüküm sürmüşler yani binlerce yılda binlerce insan burada taş üzerine taş koymuş,savaşmış,sevişmiş) harabelerine ulaşıyoruz.çok büyük bir alana yayılmış surlar,kiliseler,camiler ve bir çok yıkık harap binalar.
ve tam arpaçay'ın kenarında , ermenistan'ın sınır kulelerini çok net görüyoruz.çayın yarısı bizim diğer yarısı ermeni kardeşlerimizin.hem konum hemde sağlam kalmış binaların muhteşemliğinden çok etkileniyoruz. ve türklerin anadolu da ilk inşa ettikleri camiyide burada geziyoruz.
Böylece anadolu'nun en doğusu ani harabelerine araçlada olsa ulaşıyorum.ve buradan sesimin ulaşabildiği herkese selam ve sevgilerimi yolluyorum.
Ani'den tekrar kars'a dönüp digor,ığdır üzerinden doğubeyazıt(iran sınırı)'a ulaşıyoruz ve öğretmen evinde son kalan odaya yerleşiyoruz.akşam iftardan sonra kent önceki yerlerde  görmediğimiz kadar canlı..
ve 24 temmuz sabah isak paşa sarayına gidiyoruz doğruca.sarayı tam 100 yılda tamamlamışlar baba , oğul. ve bitiminden itibaren henüz 200 yıl geçmiş , çok yeni henüz.ama ciddi restore görmüş ve çalışmalar halen devam ediyor.ama sarayın etrafında ciddi bir yerleşim alanı olduğu net belli oluyor.bence çalışılırsa bir 100 yılda ancak tamamı ayağa kaldırılabilir.
ve İran sınırındaki isak paşa sarayından ağrı,horasan üzerinden sarıkamış'a ulaşıyoruz. sarıkamış'a yaklaşırken gördüğümüz ormanlık alanları ve en son şehrin girişindeki karsız kayak pistlerinide dolaşarak turumuzu Özgür'ün evinde sonlandırıyoruz.